Mimo skrajnego ubóstwa mówią, że inni mają gorzej. Są tacy, którzy mało piją, żeby zużywać mniej pampersów. Weekend Cudów w Brodnicy

Aż 51 rodzin z powiatu brodnickiego doczekało się swoich darczyńców, którzy kupili im to, czego najbardziej potrzebują. Dwie rodziny nie znalazły darczyńców, ale na potrzebne im przedmioty złożyli się wolontariusze Szlachetnej Paczki w Brodnicy oraz radni miejscy z klubu Przyszłość Brodnicy, którzy kupili jednej z tych rodzin pralkę.

Gdy wolontariusze zjawiają się w domu osób, które według zgłaszających potrzebują wsparcia finansowego, ci najczęściej mówią, że dają sobie radę, że nie jest tak źle, że inni mają gorzej. Jeden z chorujących mężczyzn ograniczył spożywanie napojów, żeby zużywać jak najmniej pampersów. Inny marzył o czajniku elektrycznym, kolejny o golarce elektrycznej, a jeszcze następny marzył, aby w święta zjeść... szynkę, którą przecież także większość osób je na co dzień. Osoby te często nie mają pralki czy lodówki. Wolontariusz Piotr Prus, od tego roku wolontariusz, a przez ostatnie dwa lata pomocnik wolontariuszy przy transporcie paczek do rodzin zwraca uwagę, że są tacy, którzy mieszkają w szopkach. I przypomina sobie rodzinę, która po pożarze mieszkała w budynku z dziurą w dachu. Nikt nie chciał się podjąć remontu. Do czasu, gdy pojawili się wolontariusze Szlachetnej Paczki. Piotr Prus zwraca uwagę, że w Polsce często próbuje się pomóc osobom z zagranicy, a to jeszcze w naszym kraju w XXI w. niektórzy żyją w skrajnych warunkach socjalno-bytowych. Jak mówi Magdalena Marońska, wcześniej działająca w Polskim Czerwonym Krzyżu i Wielkiej Orkiestrze Świątecznej pomocy, od 10 lat wolontariusz Szlachetnej Paczki, spotykając się z ludźmi, widzą ich problemy, co ją osobiście bardzo porusza. W podziękowaniu wolontariusze są niekiedy zapraszani przez samotne osoby na wigilię, słyszą szczere słowa "dziękuję", odczuwają prawdziwe uściski wdzięczności.

Anna Majkrzak, lider akcji Szlachetna Paczka w powiecie brodnickim szczególnie zapamiętała ze swojego czteroletniego wolontariatu historię mężczyzny, który zrezygnował z pracy, gdy jego mama zachorowała i przez kilka lat się nią opiekował. Dwa lata temu stracił nogę. Wtedy zaczęły się problemy, bo zbyt mało lat przepracował, aby otrzymać emeryturę, a według osób decyzyjnych, mimo że nie ma nogi i porusza się na wózku, nie jest tak chory, aby uznać go za niezdolnego do pracy i przyznać mu rentę chorobową. Nie ma za co żyć.

Kolejną rodziną, której historia szczególnie poruszyła Annę Majkrzak jest kobieta, która po nagłej śmierci męża została sama z dwojgiem dzieci. Ich sytuacja materialna znacznie się pogorszyła. Z pięknego domu wyprowadzili się do domu, w którym mało kto chciałby mieszkać.

Wolontariusz Piotr Prus zwraca uwagę, że wolontariusze czy ich pomocnicy przekazują wiele swojego czasu, m.in. aby spotkać się kilkukrotnie z rodzinami i ocenić, czy rzeczywiście potrzebują pomocy, jeżdżą swoimi samochodami, wydają pieniądze na paliwo, a jeszcze po finale sprawdzają, jak przekazane dary odmieniły życie potrzebujących rodzin. Praca wolontariuszy zaczyna się we wrześniu, a kończy w lutym.

Magdalena Marońska podkreśla, że rodziny są weryfikowane i te, które próbują wykorzystać ideę Szlachetnej Paczki nie mają co liczyć na pomoc. Tu pomaga się osobom, które naprawdę tego potrzebują, a nie tym, które czekają aż im ktoś coś da, a same nie wybierają się do pracy i nie próbują zmienić swojego losu. Piotr Prus zwraca także uwagę, że zdarzają się prezenty od darczyńców, które mają pomóc w podniesieniu potrzebującym kwalifikacji zawodowych i tym samym pomóc im uzyskać wyższą pensję, m.in. darczyńcy opłacają osobom z potrzebującej rodziny kursy obsługi maszyn. - Nie pogłębiamy patologii - zaznacza Piotr Prus.

Piotr Prus zwraca uwagę na fakt, że darczyńcy nie znają rodzin, a Magdalena Marońska podkreśla, że są osoby, które gdy raz zostaną darczyńcami, to zostają nimi przez kolejna lata, bo wiedzą, że ta pomoc jest potrzebna.